Oorlogshelden

Straatnaambordjes als Frans Bekersstraat, Frits Verhagenstraat, Piet van de Lindenstraat en Janus Hagelaarsstraat herinneren aan de strijd in de oorlog. Veldhoven had verschillende oorlogshelden in de Tweede Wereldoorlog.

17 Septemberstraat en Bevrijdingstraat

Bij Raadsbesluit van 26 november 1953 is de straatnaam 17 Septemberstraat toegekend 'ter herinnering aan de slachtoffers van het bombardement op 17 september 1944'.
In hetzelfde raadsbesluit werden de straatnamen Piet van der Lindenstraat en Frits Verhagenstraat toegekend: 'de familieleden van deze gesneuvelden hebben zich met de voorgestelde benamingen kunnen verenigen en ons hun dank betuigd voor ons voorstel'.

Bij Raadsbesluit van 11 juni 1956 is de straatnaam Bevrijdingstraat vastgesteld: 'de weg welke uitkomt op de 17 Septemberstraat wordt genaamd: Bevrijdingstraat'.

Bedenker van de straatnamen in die tijd was de heer J. van Nuenen, broer van de oud-wethouder/burgemeester Wim van Nuenen.

Cees Sleegers, Militaire Willemsorde

Op 15 juni 1946 is de heer Cornelis Johannes Henricus (Cees) Sleegers benoemd tot Ridder der 4e klasse der Militaire Willemsorde. Bij Grubbenvorst aan de Maas presteerde Cornelis Sleegers het in 1940 om een groep van ongeveer vierhonderd Duitsers in zijn eentje zes uur lang tegen te houden. Bij deze actie liep hij vier schoten in de buik op.

Als herinnering hieraan is aan het vrijliggende fietspad aan de Europalaan (gedeelte tussen de Sterrenlaan en de Sondervick) de naam Cees Sleegerspad gegeven, met als onderschrift op het naambordje de vermelding ‘Oorlogsheld W.O. II’. Het naambordje op de hoek van de Rapportstraat/Europalaan is op 27 november 2009 onthuld door Hannie Sleegers, dochter van Cees Sleegers. Door dit fietspad het Cees Sleegerspad te noemen, past deze naam in het rijtje van oorlogshelden in Veldhoven-dorp. Cees Sleegers is op 13 mei 1919 in Veldhoven geboren en op 6 september 1965 te Turnhout (België) overleden.

Janus Hagelaars

De heer Janus Hagelaars is oorlogsslachtoffer en woonde het laatst te Oerle aan de Oude Kerkstraat 58. Hij sneuvelde op 4 oktober 1944 onder Geffen op 22-jarige leeftijd. Hij was soldaat van een commandoonderdeel dat met de geallieerden deelnam aan de operatie Market Garden en het zuiden van ons land bevrijdde. Janus Hagelaars heeft begraven gelegen op de begraafplaats te Oerle en is later herbegraven op het Ereveld te Loenen.

Bij Koninklijk Besluit van 29 december 1980, nr. 104, Stb. 715, is hij postuum onderscheiden met het Verzetsherdenkingskruis. Uit de samenleving van Oerle was het verlangen gekomen om hem te eren met een straatnaam in zijn geboortedorp. Nabestaanden hebben er mee ingestemd om aan de straat tussen de Zandoerleseweg en de Zittardsestraat de naam Janus Hagelaarsstraat te geven.

Frits Verhagen

Frits Verhagen verongelukte op 22 januari 1949 in Boemidjawa te Java in Nederlands-Indië. Hij stond op de treeplank van een militair voertuig toen hij in een bocht bekneld raakte tussen een rotswand. Of dit gebeurde tijdens een gevechtshandeling is niet bekend.

Ter nagedachtenis hieraan is aan een straat tussen de Dorpstraat en de Kerkakkerstraat de naam Frits Verhagenstraat toegekend. 

Brieven die Frits Verhagen tijdens zijn diensttijd naar zijn ouders heeft gestuurd, het dagboek dat hij had bijgehouden vanaf zijn vertrek naar Nederlands-Indië en brieven van familie, strijdmakkers en personen uit zijn militaire omgeving zijn in 2011 door Brit Verhagen (broer van Frits Verhagen) gebundeld in het boek Het verhaal van Frits Verhagen'.

Piet van der Linden

Piet van der Linden kwam in Nederlands-Indië om het leven op 13 juni 1949. Hij werd getroffen door een projectiel dat de gevechtskoepel van zijn tank doorboorde. 

Ter nagedachtenis hieraan is aan de straat tussen de Rapportstraat en de Frits Verhagenstraat de naam Piet van der Lindenstraat toegekend.

Frans Bekers

Franciscus Bekers werd in Boxtel geboren op 13 juni 1919. Hij was arbeider in een textielfabriek en woonde in Veldhoven. Vanwege de 'arbeidsinzet' werd hij door de Duitsers van september 1942 tot september 1943 in Kassel tewerkgesteld, maar hij vluchtte naar Nederland en heeft zich daarna beziggehouden met allerlei verzetswerk: het onklaar maken van spoorwegen, het bemachtigen van distributiebonnen voor collega’s en allerlei ander illegaal werk. Bij de komst van de Geallieerden in september 1944 sloot hij zich bij de 'Stoottroepen' aan en trok met deze via Veldhoven en Eindhoven naar Best. Daar kreeg hij o.a. als opdracht om burgers te waarschuwen voor een mijnenveld. Die opdracht is hem noodlottig geworden en hij kwam op 28 oktober 1944 in een mijnenveld om.

Hij is toen met Militaire Eer op het H. Ceciliakerkhof in Veldhoven begraven en vandaar in 1975 op de Erebegraafplaats bij Loenen herbegraven. (bron: W.A. Brug, 'Hun naam leeft voort…!')

Ter nagedachtenis hieraan is aan een straat tussen de Dorpstraat en de Kerkakkerstraat de naam Frans Bekersstraat toegekend.

Johannes Borghouts (Peter Zuid)

Johannes Borghouts werd op 5 december 1910 in Bergen op Zoom geboren. Hij begon zijn loopbaan als ambtenaar Sociale Zaken en was in 1940 reserve-officier.

Tijdens de bezetting was hij de leider van de knokploegen in het zuiden van ons land (Brabant) en had als schuilnaam 'Peter Zuid'. Hij heeft veel sabotagedaden verricht en aanslagen gepleegd, waarbij SDagenten en provocateurs werden geliquideerd. Ook hielp hij veel onderduikers. In 1942 dook hij zelf onder en was daarna gewestelijk sabotage-commandant in het zuiden.

In opdracht van prins Bernhard formeerde hij na de bevrijding van het zuiden de 'Stoottroepen' en na een bliksemopleiding in Engeland werd hij op 17 maart 1945 gedropt bij Benthuizen (ZH) om het toen nog niet bevrijde westen het commando over het strijdend gedeelte van de BS op zich te nemen. Prins Bernhard vertelde later hoe hij Borghouts voor die gevaarlijke opdracht destijds de raad had gegeven een capsule vergif mee te nemen voor het geval hij gegrepen zou worden. Hij had toen namelijk de beschikking over inlichtingen, die in handen van de Duitsers levensgevaarlijk zouden zijn geweest. Borghouts weigerde de gifcapsule echter met de woorden: “Mijn geloof staat mij niet toe dat te doen en bovendien: Ik praat nooit!”. In april/mei 1945 speelde hij nog een belangrijke rol bij de voorbereidingen van de capitulatiebesprekingen tussen de Duitsers en de Nederlandse illegaliteit. Hij werd onderscheiden met de Militaire Willems Orde 4e klasse.

Na de oorlog is hij bekend geworden als staatsecretaris van Defensie, speciaal belast met de aangelegenheden betreffende de Koninklijke Luchtmacht. 

Hij overleed na een kort ziekbed op 5 februari 1966 in Rotterdam. In maart 1967 werd een borstbeeld van hem onthuld in het voormalig Duits militair kamp Zeelst bij Eindhoven, dat bij het vliegveld Eindhoven behoorde. Bij die gelegenheid werd de naam van het kamp omgedoopt in 'Peter Zuidkamp'. Het beeld is van de Maastrichter beeldhouwer Piet Killaars. (bron: W.A. Brug, 'Hun naam leeft voort…!')

In de jaren tachtig van de vorige eeuw is het voormalig Duits militair kamp, dat ter camouflage als een ‘dorp’ was gebouwd, getransformeerd naar een woonwijk met de naam Borghoutspark. In deze wijk (tussen de Peter Zuidlaan en de Biezenkuilen) heeft het borstbeeld van verzetsheld Johannes Borghouts een definitieve plaats gekregen.